ΚΡΑΣΙΑ ``ΑΙΟΛΟΣ``

Με πίστη στο κρασί

Η Αίολος ΑΕ είναι η εταιρία που ιδρύθηκε το 2010, από την συγχώνευση των εταιριών Αίολος ΕΠΕ και Αφοί Τσελεπίδη ΕΠΕ, μετά από πολύχρονη και στενή σχέση συνεργασίας των δύο.

Η Αίολος ΕΠΕ δημιουργήθηκε το 1985 από τα αδέλφια Γιάννη και Γιώργο Τρύπκο, στο Παλαιό Φάληρο. Από πολύ νωρίς, η εταιρία άρχισε να εμπορεύεται κρασιά μικρών Ελλήνων παραγωγών και σύντομα ανέλαβε την αντιπροσώπευση μερικών από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους του «Νέου Ελληνικού Κρασιού». Το 1991, ο Αίολος άρχισε να δραστηριοποιείται στις εισαγωγές κρασιού.

Η Αφοί Τσελεπίδη ΕΠΕ δημιουργήθηκε το 1987 από τα αδέλφια Αλέξανδρο και Άγγελο Τσελεπίδη, συνεχίζοντας την πορεία του πατέρα τους Νίκου, που δραστηριοποιείτο στην εμπορία οίνων και ποτών στο κέντρο της Θεσσαλονίκης από την δεκαετία του 1970. Σε μια παράλληλη πορεία, η Αφοί Τσελεπίδη αρχίζει την εμπορία μικρών Ελλήνων παραγωγών.

Από τις αρχές τις δεκαετίας του ’90, λόγω αντιπροσώπευσης κοινών Ελλήνων παραγωγών, οι Αλέξανδρος, Άγγελος, Γιώργος και Γιάννης συναντήθηκαν και ανέπτυξαν στενές προσωπικές και επαγγελματικές σχέσεις. Μέσα σε λίγα χρόνια, οι Αίολος ΕΠΕ και Αφοί Τσελεπίδη ΕΠΕ μοιράζονταν το ίδιο portfolio, αλλά και την ίδια εμπορική και επικοινωνιακή πολιτική.

Φυσική εξέλιξη ήταν η συνένωση των δύο πλευρών στην Αίολος ΑΕ, μια εταιρεία πανελλαδικής κάλυψης, με δύο αποθήκες (Αθήνα & Θεσσαλονίκη) και πάνω από 30 άτομα προσωπικό.

Με ``ευλαβική`` πια πίστη στο κρασί

Η δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα βρίσκει τον Aiolos στην κορυφή της εμπορίας κρασιού ποιότητας στην Ελλάδα, με πελατολόγιο που συμπεριλαμβάνει το σύνολο σχεδόν των χονδρεμπόρων και των ποιοτικών καταστημάτων λιανικής της χώρας.

Το ανθρώπινο δυναμικό που διαθέτει ο Αίολος στα επιμέρους τμήματα της διανομής, της τιμολόγησης, των εισαγωγών, του marketing και των πωλήσεων έχει συλλογική εμπειρία που υπερβαίνει τα 400 χρόνια στον χώρο του κρασιού, ενώ ο μέσος όρος ηλικίας είναι κάτω από τα 40 χρόνια.

Υπάρχουν μακροχρόνιες συνεργασίες με πάνω από ογδόντα παραγωγούς, σε περισσότερες από δώδεκα χώρες. Οι επιλογές Aiolos δεν εστιάζονται σε μεγάλα εμπορικά ονόματα αλλά σε εκλεκτικά, ποιοτικά σπίτια. Συνεπώς, οι επιλογές μας αφορούν ένα μικρό κομμάτι της οινικής αγοράς της Ελλάδας και της παγκόσμιας οινοπαραγωγής…

Από την πρώτη στιγμή, οι ιδιοκτήτες του Aiolos αναγνώρισαν την ανάγκη για εξειδικευμένο προσωπικό στις πωλήσεις και στις εισαγωγές και για αυτό τον λόγο είναι ίσως η μόνη εταιρία που όλα της τα μέλη σε αυτούς τους τομείς κατέχουν τουλάχιστον μια διαπίστευση ή ένα πτυχίο σχετικό με τον οίνο.

Στην ελληνική μυθολογία

Στην ελληνική μυθολογία, ο Αίολος ήταν ο διορισμένος από τον Δία ταμίας—όχι θεός—των ανέμων. Ο Αίολος κρατούσε τους ανέμους μέσα στον ασκό του και τους άφηνε μετά από εντολή του Δία. Ζούσε στην Αιολία, το σημερινό νησί Στρόμπολι στην Ιταλία.

O δυτικός άνεμος φυσάει τον Οδυσσέα και το πλοίο του προς την Ιθάκη. Τheodor van Thulden (1606-1669)

Είχε έξι γιους και έξι κόρες που προσωποποιούσαν τους ανέμους. Οι γιοι τους δυνατούς ανέμους, οι κόρες τους ήπιους (τις αύρες). Εφεύρε τα πανιά που κινούν τα πλοία και δίδαξε την χρήση τους στους ανθρώπους.

Ο Οδυσσέας με τους συντρόφους του πήγε στην Αιολία, όπου ο Αίολος τους φιλοξένησε. Όταν ζήτησε την βοήθεια του Αίολου για να γυρίσει στην πατρίδα του, αυτός έκλεισε όλους τους ανέμους σε έναν ασκό και άφησε μόνο τον ούριο Ζέφυρο να πνέει ευνοϊκά για τον Οδυσσέα ο οποίος έτσι έφτασε πολύ κοντά στην Ιθάκη.

Όμως, κάποια στιγμή που ο Οδυσσέας αποκοιμήθηκε, οι σύντροφοί του άνοιξαν τον ασκό, νομίζοντας ότι έχει χρυσάφι και άφησαν ελεύθερους όλους τους ανέμους. Ξέσπασε θύελλα η οποία έστειλε τον Οδυσσέα πίσω στην Αιολία. Ο Αίολος όμως δεν δέχτηκε να τον βοήθησει ξανά, τιμωρώντας τον για την ασέβεια των συντρόφων του.

Μία από τις κόρες του Αίολου ήταν η Αλκυόνη. Η Αλκυόνη ερωτεύτηκε τον Κύηκα και ζούσε ευτυχισμένη μαζί του, αλλά μια μέρα αυτός πνίγηκε ψαρεύοντας και η ίδια, από την θλίψη της, έπεσε στα βράχια και σκοτώθηκε.

Οι θεοί τους λυπήθηκαν και τους μεταμόρφωσαν στα πουλιά Αλκυόνες. Ο Δίας μάλιστα, πρόσταξε τον Αίολο, κάθε χρόνο τον Ιανουάριο, να σταματάει τους ανέμους για μερικές μέρες (Αλκυονίδες μέρες, κατά τον Αριστοτέλη) για να μπορεί η Αλκυόνη να επωάσει τα αυγά της.